Gerda De Jonghe studeerde Beeldende Kunsten aan de Hogere Rijksschool voor Beeldende Kunsten in Anderlecht en nadien aan de Kunstacademies van Aalst en Liedekerke. 

Zij is een beeldhouwster pur sang die zeker het experiment niet schuwt.   Haar basismaterialen zijn keramiek of brons maar zij verwerkt evengoed gras, stokken, metaal, beton of touw in haar werk.   Eigenzinnig en intrigerend kneed ze haar materialen tot karakters die je vastgrijpen of omhelzen in een liefkozing of wurggreep, maar je niet loslaten. 

De beelden die de galerie vandaag toont is voornamelijk over het brons.  

 De gezichten van deze bronzen zijn typisch.  Ze staren voor zich uit, vervormd door hun denken, in een verwondering die ze met hun omgeving delen.  Buitenproportioneel in hun vormgeving maar evengoed in hun karakterschets.  Het niet figuratieve werk heeft op eenzelfde oordeelkundige manier lak aan ruimtelijke ordening en onderlijnt met zijn excentrieke vormgeving de maatschappijvisie van de kunstenares.  De lasten van de wereld worden op de bronzen schouders getorst, maar evengoed rimpelt de speelsheid van de liefde om de lippen.

Gerda De Jonghe verbronst haar werkelijkheid in kleine fiere standbeelden, onverwoestbaar in hun gedachtengoed, maar fragiel en kwetsbaar in hun eerlijkheid. Het zijn monumenten in een denkbeeldige wereld van zoekend denken, dreigend maar zonder bedreigend te zijn. Het zijn trotse bakens die de de onverschilligheid van de klassieke vorm trotseren en hun eigen handtekening plaatsen in de bronzen wereld van hedendaagse sculpturen.